Hyperolius puncticulatus (Pfeffer, 1893)

zobacz cały album

Hodowla gatunku

Wstęp: Hyperolius puncticulatus to niewielka żabka należąca do rodziny Hyperioliidae obejmującej 250 gatunków zamieszkujących Afrykę oraz Madagaskar i Seszele. Występuje w zachodniej części wyspy Zanzibar w Tanzanii. Zamieszkuje różne środowiska, suche i wilgotne lasy, tereny krzaczaste i trawiaste. Mimo, że żaba jest dość powszechna w swoim środowisku, systematyczne niszczenie jej siedlisk powoduje jej stopniowe znikanie.

Budowa ciała: Samce tego gatunku osiągają wielkość od 21-29mm, samice 30-37mm. Grzbiet ubarwiony od koloru żółto-zielonego, poprzez pomarańczowy do pomarańczowo-brązowego, spód ciała jaśniejszy, koloru żółtego. Wewnętrzne części kończyn, jak i palce, lekko czerwone. Na ciele obecne jasne plamki (pojedyncze lub zlewające się) otoczone czarną obwódką, tworzące charakterystyczny układ litery V pomiędzy oczami i nosem, niekiedy ciągnący się do połowy ciała. Ilość plamek może być różna u poszczególnych osobników. Ubarwienie jest zmienne, w zależności od pory dnia, z reguły w dzień kiedy żaby śpią, przybierają ciemniejsze barwy, w nocy stają się jaśniejsze. Skóra gładka, pozbawiona brodawek. U dojrzałych samców, na podgardlu widoczny pojedynczy rezonator w formie żółtej plamy wyraźnie odcinającej się od reszty ciała.

Terrarium: Terrarium typu wertykalnego, wielkość 45x45x60cm jest wystarczająca dla grupy 6-8 dorosłych osobników. Możliwa jest hodowla mniejszej grupy w terrarium o wymiarach 30x30x45cm przy zapewnieniu odpowiedniej ilości kryjówek dla żab. Nie zalecałbym chowu dorosłych osobników w mniejszym zbiorniku ze względu na dobrą skoczność tych żab. Większość czasu płazy te spędzają w górnych częściach terrarium, rzadko schodząc na jego dno. Niektóre osobniki nie robią tego w ogóle. Wystrój typu tropikalnego, gęsto obsadzony roślinnością, z małym oczkiem wodnym lub basenikiem. Żaby te nie są dobrymi pływakami, więc poziom wody nie może być wyższy niż długość żaby. Woda powinna być zmieniana regularnie żeby nie doprowadzić do gromadzenia się amoniaku i namnażania bakterii. Temperatura w ciągu dnia powinna się wahać od 24oC do 26oC, w nocy ze spadkiem do 20-22oC. Jeśli pomieszczenie, w którym znajduje się terrarium nie jest wyjątkowo chłodne, to do osiągnięcia wymaganych temperatur wystarczy sama świetlówka. Należy zastosować szczególną ostrożność przy korzystaniu z żarówek czy halogenów jako źródła ciepła, mogą one bardzo podnieść punktowo temperaturę co może być niebezpieczne dla żab. Oświetlenie UVB nie jest konieczne jeśli płazy otrzymują wraz z pokarmem suplementy witaminowe z wapniem. Wilgotność 60-80% w ciągu dnia, w nocy 80-100%. Utrzymujemy ją przez codzienne spryskiwanie wodą terrarium, używanie zamgławiacza lub wodospadu.

Aktywność: Żaby tego gatunku w naturze głównie aktywne są nocą, podobnie jest kiedy są trzymane w terrarium. Dzień przesypiają ukryte w zakamarkach zbiornika lub przyklejone do spodu liści. Jednak szybko przyzwyczajają się do pory karmienia w dzień i często przejawiają aktywność w ciągu dnia (szczególnie po południu) obserwując otoczenie lub w przypadku samców śpiewając.

Żywienie: Płazy te karmimy różnej maści bezkręgowcami, najczęściej są to świerszcze i karaczany ze względu na ich dostępność. W sezonie letnim dietę można uzupełnić o plankton łąkowy jeśli mamy dostęp do miejsca, które nie jest narażone na zanieczyszczenia chemiczne. Dorosłe osobniki karmimy co 2-3 dni, młode karmimy codziennie wylęgiem świerszcza lub muszką owocówką. Mimo niewielkich rozmiarów, dorosły osobnik bez problemu poradzi sobie z ofiarą do 1 cm, większe żaby bez trudu pożrą nawet 1,5 cm świerszcze. Dietę należy uzupełniać o dodatki witaminowe dla płazów, posypując nimi karmówkę raz w tygodniu, w przypadku młodych żab witaminy podajemy co 2-3 dni. H. puncticulatus bardzo łatwo przyzwyczaja się do podawania pokarmu z pęsety, jak wiele płazów jest gatunkiem żarłocznym dlatego należy nie przesadzać z ilością podawanej karmówki ponieważ prowadzi to do otłuszczenia osobników.

Rozmnażanie: W środowisku naturalnym sezon godowy H. puncticulatus ma miejsce podczas pory deszczowej. W terrarium rozród stymulujemy przez zwiększenie wilgotności oraz częstości karmienia. Jest to jednak gatunek łatwo rozmnażający się w niewoli i często samice składają skrzek bez symulowania pory suchej i deszczowej. Gody mają miejsce w nocy, samiec nawołuje samicę rechocząc. Wyróżnia się dwa rodzaje śpiewu samca: seria głośnych i częstych dźwięków brzmiących jak „czik-czik-czik” oraz drugi cichszy i powolniejszy „riiik-riiik”. Z moich obserwacji wynika, że istnieją wariacje odnośnie pierwszej pieśni, gdzie ilość dźwięków jest różna od pojedynczych, poprzez podwójne i więcej. Przywabiona śpiewem samica łączy się w parę z samcem (ampleksus pachowy) i nosi go na grzbiecie w poszukiwaniu dogodnego miejsca na złożenie skrzeku. W przypadku młodych samic, może dojść do sytuacji gdzie takie zaloty nie będą kończyły się złożeniem skrzeku. Wtedy samica może wędrować z samcem nawet dwa dni zanim zdecyduje się on z niej zejść. Gdy obie żaby są dojrzałe płciowo, samica składa skrzek poza zbiornikiem wodnym. Najczęściej są to liście roślin lub inne elementy otoczenia położone nad wodą. Czasem samica składa skrzek na ziemi lub w miejscu znacznie oddalonym od zbiornika wodnego. W moim przypadku, pierwszy skrzek został złożony na ściance z korka po którym płynęła woda z wodospadu, drugi w rogu terrarium w znacznym oddaleniu od jeziorka, trzeci zaś na ziemi. W takich sytuacjach należy albo przenieść skrzek do innego zbiornika i umieścić go nad wodą lub pozostawić w danym miejscu, często spryskując wodą i przenieść dopiero gdy zacznie się moment klucia kijanek. Pierwsze kijanki mogą zacząć klucie już po 2-3 dniach od złożenia skrzeku. Początkowo są nieruchliwe i nie pobierają pokarmu, żywią się żółtkiem z woreczka, a także, po pewnym czasie, resztkami galaretowatej osłonki skrzeku jeśli mają do niej dostęp. Po kilku dniach zaczynają aktywnie pływać i poszukiwać pokarmu. Są typowymi glonożercami, karmimy je spiruliną, płatkami dla ryb akwarystycznych. Do pojemnika z larwami można wstawić elementy wystroju akwarium pokryte glonami, również martwi pobratymcy będą przez nie zjadani. Nie zauważyłem, żeby chętnie jadły surowe warzywa wrzucane przeze mnie do pojemnika. Zbiornik, w którym rosły kijanki był wypełniony odstaną wodą wodociągową do poziomu ok. 4 cm, w środku umieściłem suche liście dębu, kamienie, korzenie, żywe rośliny, resztki torfu z terrarium oraz kamień napowietrzający. Zauważyłem, że w takim „brudnym” środowisku kijanki znacznie lepiej się rozwijały niż w „sterylnym” pojemniku z regularnie wymienianą wodą i nielicznym wystrojem. Kiedy kijanki osiągną wielkość ok. 3-4 cm zaczyna się proces przeobrażenia. Od dłuższego już czasu mają tylne odnóża, zaczynają się zmieniać kości czaszki i wyodrębniać kończyny przednie. Na tym etapie przestają przyjmować pokarm. Metamorfoza jest krytycznym momentem w ich życiu, w miarę zaniku ogona tracą one swoje dobre zdolności pływackie. Należy je przenieść do zbiornika z niskim poziomem wody ok. 0,5-1cm i zapewnić łatwe wyjście ponad jej powierzchnię. Pozostawione w zbiorniku z głębszą wodą mogą się łatwo utopić. Po ok. 2-4 dniach od zaniknięcia ogona młode osobniki, mają wielkość ok. 1cm, zaczynają polować. Pełen cykl od złożenia skrzeku do przeobrażenia wg. niektórych hodowców trwa od 35 do 45 dni. W moim przypadku było to dłużej, bo ok. 45-60 dni, prawdopodobnie zaważyły tutaj warunki hodowli, temperatura i dostępność pokarmu.

Publikacja: 05.03.2015 Autor: Piotr "Denton" Ząbek Na podstawie:

http://www.amphibiancare.com/frogs/caresheets/reedfrog.html

http://www.pollywog.co.uk/component/content/article/36-care-sheets/210-spotted-reed-frog-hyperolius-puncticulatus.html

http://www.pingleton.com/hyperolius/hyper.htm

http://amphibiaweb.org/cgi/amphib_query?where-genus=Hyperolius&where-species=puncticulatus

oraz doświadczeń własnych